رستمآباد، یکی از شهرهای واقع در شهرستان رودبار در استان گیلان در کشور ایران است و در فاصلهٔ ۱۵ کیلومتری شمالِ شهر رودبار قرار دارد. رستمآباد دارای جاذبههای طبیعی چشمنواز، از جمله جنگل زیبای سلانسر (سِلانسَر) و چندین اثر باستانی مشهور، از جمله تپهٔ باستانی گنج پر (گنجِ پَر) واقع در کلورز میباشد.
جغرافیا
رستمآباد در منطقهای نیمهکوهستانی در کرانهٔ غربی سفیدرود واقع شده است. شالیزارهای پهناور از شرق و جنگل سِلانسَر از غرب، این شهر را در بر گرفتهاند.
محدودهٔ منطقهٔ رستمآباد
منطقهٔ رستمآباد دارای دو دهستان جنوبی و شمالی است.
رستمآباد جنوبی: مرکز آن شهر رستمآباد است و برخی از آبادیهای آن به شرح زیر میباشد: کبته، کلاس، ییلاق تکلیم، ییلاق دارستان، ییلاق دوگاهه، ییلاق لاکه، فیلده، گنجه، جوبن، کلورز، پیری، سِلانسَر، پشته، شمام، امینآباد، جمشیدآباد.
رستمآباد شمالی: مرکز آن روستای اسکولک است و برخی از آبادیهای آن به شرح زیر میباشد: اسکولک، بیجارپشته، نقلهبر، پیرسرا، مازیان، هرکیان، چارمان، حبیبآباد، کولهکش، کهنهوانِسرا، رشترود، سیاهرودپشته، توسستان، خولک، توسهرود، جورچشمه، چوبتراشمحله، شیرینبکمحله، قلعهکول، کِلاشِم، گزکرک، دیزکوه.
شهر رستمآباد دارای چهار محلهٔ اصلی است: ماندابان (Mandaban)، کلورز (Kalooraz)، پشته (Poshteh)، شمام (Shemam).
جمعیت
براساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت شهر رستمآباد برابر با ۱۳٬۷۴۹ نفر بودهاست.
زبان
ساکنان قدیمی رستمآباد، گیل هستند و زبان گیلکی را با لهجهٔ خاصّ مردمان جنوب گیلان تکلّم میکنند.
اقتصاد
شغل بیشتر مردم این شهر، تجارت و کشاورزی است. مردمان ساکن در بخشهای عمارلو، رحمتآباد و بلوکات و نیز روستاها و شهرهای اطراف رستمآباد، بیشتر نیازمندیهای خود را با مراجعه به این شهر تأمین میکنند؛ رستمآباد در واقع، مرکز داد و ستد و محلّ تلاقی و ارتباط چند بخش بزرگِ شهرستان رودبار میباشد. قسمت دیگری از درآمد مردم این شهر، از راه فروش محصولات کشاورزی، از جمله برنج و زیتون تأمین میشود. برخی دیگر از اهالی نیز در کارخانجات و کارگاههای صنعتی مشغول به کار هستند.
آب و هوا
رستمآباد، آب و هوای مدیترانهای دارد؛ امّا در مقایسه با مناطق جلگهای، رطوبت هوای آن به مراتب کمتر است.
تاریخ
تپهٔ باستانی کلورز که به نام «گنجِپَر» مشهور شده است، در محلّهٔ جلالیه - در سمت شمالی جادهٔ کلورز - قرار دارد. گنج پر، محوطهای منحصر به فرد در استان گیلان است؛ زیرا برای نخستین بار در گیلان و با توجه به کشفیات صورت گرفته در این تپه، پلان روشنی از معماری اقوامی که در این منطقه زندگی میکردند، بدست آمده است. پیش از این تصور میشد که اقوام ساکن در نواحی شمالی کشور به ویژه در گیلان، به علّت کوچرو بودن، فاقد خانههای مسکونی بودند و یا اگر خانههایی نیز در مناطق شمالی کشور ساخته شده است، چوبی بوده و به همین علت، امروزه اثری از آن وجود ندارد؛ امّا کاوشهای باستانشناسی در تپهٔ باستانی کلورز نشان میدهد که اقوام ساکن در این منطقه، با استفاده از خشت، سنگ و آجر، قلعه و عمارات بزرگی پدید آورده بودند.
لایهنگاری این تپهٔ باستانی در نخستین فصل کاوش نشان داد که لایههای معماری از دورهٔ عصر آهن (۳۲۰۰ سال پیش) تا دورهٔ اشکانیان تداوم داشته و پس از این دوره، تپه به تدریج متروک شده است. کشفیات باستانشناسی از این محوطه و سایر مناطق رستمآباد، بیانگر شکلگیری تمدّنی درخشان در این منطقهٔ زیبا و استراتژیک، از سه هزار سال قبل میباشد.
طبق برآوردهای صورت گرفته توسط باستانشناسان، سابقهٔ سکونت آدمی در تپهٔ «گنجِپَر»، به حدود ۳۰۰ هزار سال میرسد و بنابراین رستمآباد از این حیث، منطقهای کمنظیر در ایران و جزء یکی از قدیمیترین سکونتگاههای بشر محسوب میشود و جایگاه سوم را از لحاظ قدمتِ سکونت در کشور ایران داراست.
|